Czym jest ślub konkordatowy w świetle prawa polskiego

Ślub zawarty przy ołtarzu, którego akt małżeństwa będzie miał moc cywilnoprawną, to ślub konkordatowy. Pod koniec wieku XX taka forma zawarcia małżeństwa stała się możliwa w państwie polskim. Wcześniej bowiem nie można było przystąpić do ślubu kościelnego, jeżeli brakowało odpisu aktu ślubu cywilnego. 

Czym jest ślub konkordatowy dla osoby niewierzącej?

Ślub konkordatowy dla osoby niewierzącej to zwykła ceremonia ślubna, ale w bardziej wyszukanej oprawie. Jednak nie zawsze może ona do takiego ślubu przystąpić. Musi bowiem najpierw przyjąć wszystkie niezbędne sakramenty obowiązujące w danym Kościele.

Czy zatem po wszystkich przyjętych sakramentach będzie już uważana za osobę wierzącą? W świetle prawa kościelnego tak i będzie mogła przyjąć konkordatowy ślub. Jednak osoba niewierząca mimo wszystko nadal nie będzie brać poważnie przyjęte sakramenty. Chyba że zostanie podczas kursów przekonana i „nawrócona”.

Warto zatem zastanowić się, czy aby nie popełniamy błędu, biorąc za współmałżonka osobę świecką bez przekonań religijnych, którym my jesteśmy wierni. Rozdźwięk może pojawić się bardzo szybko lub ujawnić się po latach. Dla jednej osoby ślub będzie świętością nierozerwalną, dla drugiej czymś, co można zawsze przerwać.

Wiara a ślub konkordatowy – jak ustosunkować się do mezaliansu?

Wiele Młodych Par należących do Kościoła decyduje się na ślub z tak zwaną pompą. Ceremonia w zabytkowym kościele, głośno brzmiące organy piszczałkowe i piękne stroje to najczęściej uznawany powód dla zawarcia ślubu kościelnego. Niekiedy taki rodzaj ceremonii podyktowany jest pragnieniami babci, czy rodziców, podczas gdy Młodym jest zupełnie wszystko jedno.

Czym zatem jest ślub konkordatowy w takim przypadku? Jeżeli jesteśmy wierzącymi niepraktykującymi, ale ulegamy powyższym wpływom ślub konkordatowy stanie się dla nas tylko piękną ceremonią i otrzymaniem aktu małżeństwa na papierze ze skutkiem cywilnoprawnym. 

Mezaliansem natomiast będzie wzięty ślub przy ołtarzu osoby wierzącej i świeckiej lub innej wiary. Osoba wierząca może być atakowana przez swoją rodzinę i odciągana od takiego zamążpójścia. Jednak to ona sama winna podjąć decyzję, która może, ale nie musi w przyszłości przynieść pewne konsekwencje (np. ślub z Muzułmaninem).

Ślub jednostronny nie jest ślubem konkordatowym?

Ślub z osobą o odmiennej wierze jest możliwy i może stać się konkordatowym. Problemem staje się tylko bardzo poważny fakt. W której bowiem wierze ma być zawarty? Panny Młodej, czy Pana Młodego? 

Tylko w jednym kościele ślub może być zawarty. Udziela go kapłan tylko jednego wyznania. Nie można też zlecić obydwu kapłanom udzielać równoczesnego ślubu w jednym z kościołów. Na przykład w kościele katolickim może ceremonii zawarcia małżeństwa udzielić tylko ksiądz katolicki. 

Gdyby akt małżeństwa miał miejsce w kościele np. prawosławnym, wówczas przysięgę małżeńską Młodzi składaliby przed kapłanem ze zboru prawosławnego. Jak widać, dużo tu zależy od rodzin, a zwłaszcza samych Państwa Młodych, na którą ceremonię ślubną się zdecydują. W świetle prawa kościelnego w Polsce ślub winien odbyć się w parafii Panny Młodej.